ένα πανέμορφο ποιήμα του ποιητή Ανέστη Μελιδώνη που διάβασα σήμερα και αναρτώ για τις μέρες που ακολουθούν..

Ενατένιση

Πως να σ' αγγίξω;
Έχεις σύμμαχο τον ουρανό.
Πως να σ' ονομάσω;
Σ' ερωτεύτηκαν τόσες λέξεις.
Πως ν' αντέξω να μη σ' έχω
γυμνή;
Καλωσόρισες το καλοκαίρι
με κάθε σου κίνηση.

I ..... want 2ffffuck you

excellent performance by shasha

Ακόμα κι αν η αγάπη ηταν μιά παγίδα
I would still love you through the roof and underground

When there's a trap set up for you
In every corner of this town
And so you learn the only way to go is underground
When there's a trap set up for you
In every corner of your room
And so you learn the only way to go is through the roof

Ooohoohoooh through the roof, underground

And as we're crossing border after border
We realize that difference is none
It's underdogs who, and if you want it
You always have to make your own fun

And as the upperdog leisurely sighing
The local cultures are dying and dying
The programmed robots are buying and buying
And a psycho load of freaks they are still trying trying

Ooohoohoooh through the roof, underground

[ Find more Lyrics on http://mp3lyrics.org/YHH ]
And as the boy scouts learn to read between the lines
The silver rabbits hop between their fathers' lies
And boy scouts ask "Where? Where do they go?"
They go to the country that they only know

Just like their meanings they lay between the lines
Between the borders their real countries hide
The strategigo's saw their advertise
Their strategy of being is one of in-your-face disguise

Ooohoohoooh through the roof, underground!

And when their own walls they will a-crumble,
And all the systems will be discumbumbled,
Around the stump of bigotry, our own

[Russian] .

Ooohoohoooh through the roof, underground
Ooohoohoooh through the roof, and underground
Ooohoohoooh through the roof, underground
Ooohoohoooh through the roof! Underground!

[Russian]

Through the roof! And underground!
Through the roof! Underground!

ότι έκανα στον εαυτό μου έκανα και σε σένα ..τι απόγινε το ποδοπατημένο ρόδο ?

Long way going to
Get my medicine
Sky's the autumn grey of a lonely wren

Piano from a window played
Gone tomorrow, gone yesterday

I found it in the street
At first I did not see
Lying at my feet
A trampled rose

Passing the hat in church
It never stops going around

You never pay just once
To get the job done

What I done to me,
I done to you
What happened to the trampled rose?

In the muddy street
With the fireworks and leaves

A blind man with a cup I asked
Would he sing 'Kisses Sweeter Than Wine'

I know that rose,
Like I know my name
The one I gave my love,
It was the same
Now I find it in the street,
A trampled rose

δεν υπάρχει ευτοιχισμένη αγάπη

όταν εκπνέεις τις λέξεις σου -κι είναι σάν να τίς ακούς γιά πρωτη φορά-, στ αυτιά μου αεράκι ψυθιρίζει .
Τότε, σε σκέφτομαι, μικρό αγόρι, να τρέχεις πλάι στη θάλασσα, να σκοντάφτεις, να κοκκινίζεις και ν ανακαλύπτεις τίς πρωτες σου πληγες.
Αυτες που θα χαράξουν τίς διαδρομές που σε φέρνουν στον άντρα που είσαι.
Ετσι κάπως έρχεσαι μέσα μου σάν μνημη :
αεράκι-φωνη απο παλιά-παλιά ιστορία που τις λεπτές σου μπουκλες πάλλει
..........σα κύμα της θάλασσας που είσαι μέσα μου. Σα μνήμη που δεν έζησα.

La marée, je l'ai dans le cœur
Qui me remonte comme un signe
Je meurs de ma petite sœur, de mon enfance et de mon cygne
Un bateau, ça dépend comment
On l'arrime au port de justesse
Il pleure de mon firmament
Des années lumières et j'en laisse
Je suis le fantôme jersey
Celui qui vient les soirs de frime
Te lancer la brume en baiser
Et te ramasser dans ses rimes
Comme le trémail de juillet
Où luisait le loup solitaire
Celui que je voyais briller
Aux doigts de sable de la terre

Rappelle-toi ce chien de mer
Que nous libérions sur parole
Et qui gueule dans le désert
Des goémons de nécropole
Je suis sûr que la vie est là
Avec ses poumons de flanelle
Quand il pleure de ces temps là
Le froid tout gris qui nous appelle
Je me souviens des soirs là-bas
Et des sprints gagnés sur l'écume
Cette bave des chevaux ras
Au raz des rocs qui se consument
Ö l'ange des plaisirs perdus
Ö rumeurs d'une autre habitude
Mes désirs dès lors ne sont plus
Qu'un chagrin de ma solitude

Et le diable des soirs conquis
Avec ses pâleurs de rescousse
Et le squale des paradis
Dans le milieu mouillé de mousse
[ Find more Lyrics on http://mp3lyrics.org/q4vY ]
Reviens fille verte des fjords
Reviens violon des violonades
Dans le port fanfarent les cors
Pour le retour des camarades
Ö parfum rare des salants
Dans le poivre feu des gerçures
Quand j'allais, géométrisant,
Mon âme au creux de ta blessure
Dans le désordre de ton cul
Poissé dans des draps d'aube fine
Je voyais un vitrail de plus,
Et toi fille verte, mon spleen

Les coquillages figurant
Sous les sunlights cassés liquides
Jouent de la castagnette tans
Qu'on dirait l'Espagne livide
Dieux de granits, ayez pitié
De leur vocation de parure
Quand le couteau vient s'immiscer
Dans leur castagnette figure
Et je voyais ce qu'on pressent
Quand on pressent l'entrevoyure
Entre les persiennes du sang
Et que les globules figurent
Une mathématique bleue,
Sur cette mer jamais étale
D'où me remonte peu à peu
Cette mémoire des étoiles

Cette rumeur qui vient de là
Sous l'arc copain où je m'aveugle
Ces mains qui me font du fla-fla
Ces mains ruminantes qui meuglent
Cette rumeur me suit longtemps
Comme un mendiant sous l'anathème
Comme l'ombre qui perd son temps
À dessiner mon théorème
Et sous mon maquillage roux
S'en vient battre comme une porte
Cette rumeur qui va debout
Dans la rue, aux musiques mortes
C'est fini, la mer, c'est fini
Sur la plage, le sable bêle
Comme des moutons d'infini...
Quand la mer bergère m'appelle

τι καίει τα περασμένα;
η λησμονιά ή η ανάμνηση;

μέρες παθών


¨οι άνεργοι άτλαντες
διάτορα βογγούν
με στοναχάς, με θρήνους"

ADAM'S COMPLAINT

Some people,
no matter what you give them,
still want the moon.

The bread,
the salt,
white meat and dark,
still hungry.

The marriage bed
and the cradle,
still empty arms.

You give them land,
their own earth under their feet,
still they take to the roads

And water: dig them the deepest well,
still it’s not deep enough
to drink the moon from.


DENIS LEVERTOV (1923-1997)

Aλήθεια είναι ένα μωρό που μαθαίνει; ένας ενήλικας που απορεί ;

Τι σου χαρίζω όταν σου χαρίζω;

Τι σου χαρίζω όταν σου χαρίζω; Σου χαρίζω μια προσδοκία ; μια νοσταλγία ; ένα τραύμα; Ένα κομμάτι κρέας; Ένα τμήμα από την χθεσινή μου σάρκα;

Πότε χαρίζω μιαν αλήθεια; Και που τι βρίσκω; Και τι χρώμα, άρωμα, γεύση και αφή έχει;

Πώς ξέρω ότι είναι αληθινή μου; Πονάει; Κάνει φαγούρα; Ανατριχιάζει; Κόβεται; Φουσκώνει; Έχει δάκρυα; Σάλια; Μουδιάζει; Ματώνει; Νυστάζει; Καίει; Κλαίει;

Αν και δεν καπνίζω πιά, θα έβρισκα υπέροχη την προσφορά μιας κασετίνας με αρωματικό καπνό η πούρα. Σαν κάποιος να μου χαρίζει την νοσταλγία μιας απόλαυσης που όμως δεν θυμάμαι.

Η και σαν κάποιος να χάριζε μια μνήμη που δεν έχει κανένα μάρτυρα στην αλήθεια της. Και που τελικά μπορεί να μην είναι καν αλήθεια …

Κι αυτό μπορεί να είναι αλήθεια. Μπορεί και ψέμα. Σαν στίχος τραγουδιού που είναι μόνο του μια αλήθεια η ψέμα....or ..... just a sad old feeling........

Εσυ με ποιό τρόπο έρχεσαι ;

Ήρθες και πάλι σάν υποτροπή
παλιάς αρρώστιας που δέν θεραπεύτηκε
με ρίγος βασανιστικό
με παραμιλητό και με παραισθήσεις
μ' έπιπλοκές και με την επιδείνωση
που φέρνει ο χρόνος σε παλιά πληγή
ήρθες ξανά με πυρετό
μ ενοραση και με ψευδαισθήσεις
με τόν καημό και με την λύτρωση.

Αμαλία Τσακνιά, Υποτροπή , συλλογή Αφύλακτη Διάβαση 1978

γίνεται η καρδιά να μιλάει την γλώσσα μιάς πατρίδας που δεν εχει ποτέ επισκεφτεί;

μια κουπα espresso δάκρυα

Σ'αυτο το αλφάβητο θα στο λεγα ..................

επιστρεφει βράδυ. βαριέται αλλα κλειδώνει το διαμέρισμα . κλειδωνει την μοναξιά να μη φυγει .
κι ο διπλανος. κλειδωνει την αλλη μοναξιά. να μην φυγει. έτσι μαζευονται πολλές. πολλές μοναξιές. διαφορετικες. πολλά διαμερίσματα. πολλες κατοικίες. πολυκατοικίες. πολυμοναξίες. πολλες κλειδωμενες μοναξιές . σαν ανήλικα που λείπουν οι γονείς και τα κλειδώνουν να προστατευθουν απο τον κόσμο. σαν να πρέπει να μείνουν εκεί για πάντα. αμολυντες. αναλλοίωτες. άφθαρτες. σαν ειδωλο πρωινό στη λίμνη. σαν λίμνη .
σαν μόνες ανάξιες του πολυ, αξίες, μοναξίες.

Se poio alfavito na erwteftw reee???

Kαι με ποιά προφορά να σου πώ σ' αγαπάω;

Το έλαβα σήμερα.
Ήταν ενημερωτικό μέϊλ για μια εκδήλωση . Μου το έστελνε ερευνητικό εργαστήριο ελληνικού πανεπιστημιακού ιδρύματος και ηταν γραμμένο σε.... άπταιστα greeklish !

Στην παρακλησή μου (τι να πείς.....) τα μηνύματα που ειναι γραμμενα στην ελληνική γλώσσα, να γράφονται με ελληνικο αλφάβητο έλαβα την απάντηση ότι έτσι τους το έστειλαν και έτσι το προώθησαν κι ότι στο μέλλον θα μου στέλνουν και το μεϊλ του αποστολέα να κάνω εκεί τα παραπονά μου !!!!

Μένω κάγκελο ! δεν ειναι δυνατόν να διαβάζω σωστα ...

Το : "τα παραπονά σου στό Δήμαρχο" για την χρήση greeklish να την καταλάβω αν πρόκειται για μήνυμα που μου έστειλε ο φίλος μου ο Βαγγελάκης και η φιλενάδα μου η Αννούλα, αλλά το να σου γράφει ενα πανεπιστημιακό εργαστήρι του τόπου σου, εν ολίγοις, πως : "οτι μου στέλνουν, όπως μου το στέλνουν, το προωθω όπως λάχει, χωρίς κρίση η συζήτηση", σε αφήνει ολίγον παγωτό ...

Τι μ έπιασε κι εμένα το κοινωνικό ενδιαφέρον;
Να σου και στέλνω η βλάξ νέο μέϊλ για να διευκρινήσω το ακατανόητο :
"δηλ. αν σας στείλω ένα ελληνόγλωσσο μήνυμα σε λατινικό, αραβικό η κινέζικο αλφάβητο θα το προωθήσετε και δεν θα μου ζητήσετε να το γράψω σε υπαρκτή γλώσσα ; Σας παρακαλώ πέστε μου ποιά ειναι η θέση του ιδρύματος στο θέμα"

Και μου απάντησε το ίδρυμα. Μάλιστα . Τι?
"ελπιζω να μην ξαναλάβετε μηνύματα που σας ενοχλούν" !!!!
Το επιστημονικό εργαστήρι ελπίζει .... !
Αυτή ειναι η επίσημη θέση του ερευνητικου εργαστηρίου ελληνικού πανεπιστημίου σχετικά με το αν προωθεί ή όχι μηνύματα στα greeklish: Ελπίζω να μην ενοχλείστε!

Μπα κάτι λάθος κατάλαβαν ...να επιμεινω;
Τι θέλω κι επιμένω κι εγω ; Λες να φταίει που μεγάλωσα με Γκάτσο, Σεφέρη κι Ελύτη ; (ε;)
Ευχαριστω λοιπον και διευκρινίζω περαιτέρω το ερωτημα κάνοντάς το λιανό :
"ποιά είναι η θέση του εργαστηρίου θετική/αρνητική/ αδιάφορη σε μια πιθανή πολιτική λατινοποίησης της ελληνικης γραπτής γλώσσας ; "

(άν δεν μου απαντήσουν μήπως να διαβάσω το ζωόδιο μου και μετά ξεματιαστώ ; )


Και τελικά είναι υποθεση των ιδρυμάτων κάποια ζητήματα που αφορούν τους τόπους της κοινής ζωής κι επικοινωνίας, η μήπως υπόθεση όλων μας;

Και τελικά το κοινωνικό ενδιαφέρον οφείλει να είναι ζωντανό και να μιλά ,η μήπως το να απαιτείς την στοιχειώδη υπευθυνότητα απο τον συνομιλητή σου απο τον επιστήμονα θεωρείται πλεον απλως αντιδραστική διαταρραχη; κι αν ναι , τι ειδους διαταρραχη ειναι η κοινωνική απάθεια;

Πάλι καλά που βρήκα και τούτο το κείμενο (με αφορμή βεβαια το αλλο μεγάλο θέμα τών τόνων),κι ήρθα λίγο στην θέση μου, γιατι μαύρη μέρα έβγαλα σήμερα πάλι με τους επιστήμονες του ιδρύματος ...αμάν πιά...

"Ποτὲ ἴσως μέσα στὴν ἱστορικὴ τῆς διαδρομὴ καὶ ὅταν ἀκόμη συμπιεζόταν ἀπὸ τὶς πιὸ ἀντίξοες συνθῆκες, ἡ ἑλληνικὴ γλώσσα ὡς ἰδιαίτερη ὀντότητα δὲν διέτρεξε τοὺς κινδύνους ποὺ διατρέχει σήμερα, διότι ποτὲ ἄλλοτε οἱ ἐνσυνείδητες παρεμβάσεις καὶ τα μέσα μαζικῆς ἐπικοινωνίας δὲν ἦταν σὲ θέση νὰ τὴν ἐπηρεάσουν τόσο δυσμενῶς, ἀκόμη καὶ νὰ τὴν ἀποδυναμώσουν. Σήμερα, ἐκτὸς τῶν ἄλλων, ἕνας ξεπερασμένος γλωσσαμυντορισμός, ἐν ὀνόματι μιᾶς τεχνητῆς Δημοτικῆς, μᾶς θυμίζει ὅλο καὶ περισσότερο τοὺς καθαρευουσιάνους γλωσσαμύντορες τοῦ παρελθόντος. Ἐπιθυμοῦμε νὰ τὸ διακηρύξουμε καθαρὰ: Γιὰ μᾶς δὲν ὑπάρχει τὸ δίλημμα, δημοτικὴ-καθαρεύουσα, ὑπάρχει ἡ ἑνιαία ἑλληνικὴ γλώσσα, πολυδιάστατη στὴν σύγχρονή της ἀνάπτυξη, τὸ πιὸ πολύτιμο ἀγαθὸ τοῦ λαοῦ μας, τὸ πιὸ ἀξιόλογο προϊὸν ἐξαγωγῆς τοῦ τόπου μας στὸν διεθνῆ χῶρο. Καὶ ἐδῶ ἀκριβῶς ἐπισημαίνουμε τοὺς κινδύνους μιᾶς ἀποκοπῆς ἀπὸ τὶς ρίζες τῆς γλώσσας μας, τὸν ἀρχαῖο ἑλληνικὸ λόγο καὶ τὴν λόγια παράδοση, ποὺ μαζὶ μὲ τὴν δημώδη γλωσσικὴ κληρονομιά μας συνθέτουν μιὰν ἀδιάκοπη γλωσσικὴ συνέχεια καὶ πλοῦτο τεσσάρων χιλιάδων ἐτῶν."

Ὑπογραφὲς

Ὀδυσσέας Ἐλύτης, Γεώργιος Μπαμπινιώτης, Ἀριστοτέλης Νικολαϊδης, Γιάννης Ντεγιάννης, Ἀριστόξενος Σκιαδᾶς, Ν. Χατζηκυριάκος-Γκίκας, Γιῶργος Χειμωνᾶς.

απο την διακύρηξη του Ελληνικου γλωσσικού ομίλου (3/1982)

Διαβάζω το " Διακοπές στην πραγματικότητα " .
Αναρωτιέμαι άλλη μια, πώς γράφεται το ποιήμα;
ποιητική αλήθεια και ποιητική ιστορία που συναντώνται;

Βρίσκω τίς μέρες μου να διέρχονται πάνω στίς ράγες μιας φράσης του Τhas (15.11.09)
" Μου είναι σαφές με κάθε τρόπο: δεν ξέρουμε πώς να κόψουμε δρόμο προς τον άλλον."
κι έτσι... κόβουμε λάσπη... Μόλις στεγνώσει μικρά κτίρια εξορθολογισμένης πραγματικότητας έχουν πάρει τήν μορφή διαμερισμάτων. Θα ενοικίσουμε όμορφα πάνω στά θεμέλια τών φόβων μας.........

Θελω να θυμηθώ λέξεις στα ρωσσικά . Τις γιορτές θα μου φτιάξω μιά Πάβλοβα σε κυριλλική μαγειρική. Φραουλες μόνο δεν εχω.

Θά θελα κάποιος να μου πεί σ' αγαπώ χωρίς μιλιά... χωρίς ν αρθρώσει λέξη.....
Τό βλεπω γραμμένο.......
....Το έχω ακούσει ήδη ...
ξεθεμέλιωμα ένα πράγμα...

leaving fall