2/23/2010

Aλήθεια είναι ένα μωρό που μαθαίνει; ένας ενήλικας που απορεί ;

Τι σου χαρίζω όταν σου χαρίζω;



Τι σου χαρίζω όταν σου χαρίζω; Σου χαρίζω μια προσδοκία ; μια νοσταλγία ; ένα τραύμα; Ένα κομμάτι κρέας; Ένα τμήμα από την χθεσινή μου σάρκα;

Πότε χαρίζω μιαν αλήθεια; Και που τι βρίσκω; Και τι χρώμα, άρωμα, γεύση και αφή έχει;

Πώς ξέρω ότι είναι αληθινή μου; Πονάει; Κάνει φαγούρα; Ανατριχιάζει; Κόβεται; Φουσκώνει; Έχει δάκρυα; Σάλια; Μουδιάζει; Ματώνει; Νυστάζει; Καίει; Κλαίει;

Αν και δεν καπνίζω πιά, θα έβρισκα υπέροχη την προσφορά μιας κασετίνας με αρωματικό καπνό η πούρα. Σαν κάποιος να μου χαρίζει την νοσταλγία μιας απόλαυσης που όμως δεν θυμάμαι.

Η και σαν κάποιος να χάριζε μια μνήμη που δεν έχει κανένα μάρτυρα στην αλήθεια της. Και που τελικά μπορεί να μην είναι καν αλήθεια

Κι αυτό μπορεί να είναι αλήθεια. Μπορεί και ψέμα. Σαν στίχος τραγουδιού που είναι μόνο του μια αλήθεια η ψέμα....or ..... just a sad old feeling........

2/19/2010

Εσυ με ποιό τρόπο έρχεσαι ;




Ήρθες και πάλι σάν υποτροπή
παλιάς αρρώστιας που δέν θεραπεύτηκε
με ρίγος βασανιστικό
με παραμιλητό και με παραισθήσεις
μ' έπιπλοκές και με την επιδείνωση
που φέρνει ο χρόνος σε παλιά πληγή
ήρθες ξανά με πυρετό
μ ενοραση και με ψευδαισθήσεις
με τόν καημό και με την λύτρωση.


Αμαλία Τσακνιά, Υποτροπή , συλλογή Αφύλακτη Διάβαση 1978

2/10/2010

γίνεται η καρδιά να μιλάει την γλώσσα μιάς πατρίδας που δεν εχει ποτέ επισκεφτεί;

2/02/2010

μια κουπα espresso δάκρυα