1/28/2008

ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ

"στην πραγματικοτητα καθε φορα που ανεβαινα τις λεξεις του τον τελευταίο μηνα, τον ένιωθα να κλωθογυρίζει το νημα σ ενα κουβάρι νοσταλγίας γιά ότι δεν θά επέστρεφε ποτέ ξανά..."

και ετσι, με τις τελευταίες, ήρθε στο νού μου αυτό το ποιήμα του Χ. Λάσκαρη

ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ

Αυτό τό ποιήμα
ποτέ δε θα το ξαναγράψω.
Ποτέ δεν θά περάσω
απ'τά ίδια φιλιά.




3 comments:

IdentityCafe said...

αυτο θα ελεγε ενας παραλληλος εαυτος μου, πιο συγκροτημενος...

Olyf said...

Δεν ξέρω IC μου να πω αν οι δρόμοι της συγκρότησης (στο βαθμό που ειναι επιθυμητοι) είναι μονοσήμαντοι, κατα τον τρόπο που οι δρόμοι της αγάπης νυχτερινοι", η περνούν αναγκαία απο τά ιδια μέρη ανακυκλώνοντας όσο να λιώσουν τά σνίκερς τους ....

Οπως ειχα πει για τις ταινίες του Καρ Βαι - που ειναι μία - μπορεί κανεις αν θελει να γραψει αυτό το ποιήμα κι ετσι φυσικά:

"συνέχεια γράφω αυτό το ποιήμα
στά ιδια φιλιά μονάχα θελω να επιστρέφω "


κι έτσι :

διαρκως
γραφω
αυτο το ποιημα
διαρκως
παιρνω
απο
καινουργια
φιλια

IdentityCafe said...

εισαι φοβερη αλλα με διελυσες!