Tώρα τελευταία ξυπνώ το πρωί και χαμογελάω στο μαξιλάρι μου! Μπορεί να είναι σοβαρό , μπορεί απλώς παρενέργεια τροχαίου.
Νομίζω οτι οι νταλίκες εκτός απο μεταφορές εμπορευμάτων καμμιά φορά ενισχυουν την αισιοδοξία όσων δεν πήραν από κάτω ...
Η Μαίρη μου στέλνει το κειμενάκι της για τον ερασιτέχνη ηθοποιό εν μέσω πανικού. Τί ευχάριστο να το βρίσκω ζεστό στο μειλ μποξ μου ύστερα απο μιά παρτίδα εργασιακού μου μπόξ!
Τακουνια στον ώμο και και με πονάνε ολα: πατουσες, μεση , ματια....Μιά ακόμη ημέρα που γίνεται της τρελλής!

Sometimes συλλογίζομαι πόσα επεισόδια ζωής ζώ ταυτόχρονα μεσα απο τίς ζωές των πελατών μου στη διάρκεια μιάς μερας. Και τότε, νιώθω σαν τις ράγες του τρενου που μενουν σταθερες ενώ πάνω τους περνουν τα βαγόνια των προορισμών των συγκρουσεων και των διευθετήσεών τους ...

Χμμ τι έγινε σήμερα; ααα.. σημερα κάποιοι χώρισαν , άλλοι πήραν κάρτα παραμονής, ενας αναγνωρισε το παιδί του , καποια μετατίθεται στις αντιλλες...κι ό Χάρης μάλλον θά κανει φόνο :)

Κι εγώ ; που να προλάβω να τα σκεφτώ ολα αυτά ε; Λέω στο Γιώργο να φέρει ενα καφεδάκι κι ανοιγω το συννημενο να διαβάσω το κείμενο της Μαίρης....
Ποιό κείμενο; Αυτο που θά μετάφερω εδω αύριο η ...., μεθαυριο η ....καποια απο τίς επομενες μερες .....