1/28/2008

ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ

"στην πραγματικοτητα καθε φορα που ανεβαινα τις λεξεις του τον τελευταίο μηνα, τον ένιωθα να κλωθογυρίζει το νημα σ ενα κουβάρι νοσταλγίας γιά ότι δεν θά επέστρεφε ποτέ ξανά..."

και ετσι, με τις τελευταίες, ήρθε στο νού μου αυτό το ποιήμα του Χ. Λάσκαρη

ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ

Αυτό τό ποιήμα
ποτέ δε θα το ξαναγράψω.
Ποτέ δεν θά περάσω
απ'τά ίδια φιλιά.




tabako trio
πρόκειται γιά μουσικό σχήμα

τα επι μερους μέλη του γνωστά σ'οσους φουμάρουν παρόμοιους μουσικούς καπνούς


αν και για φέτος δεν έχουμε νεα τους ελπίζουμε σύντομα να τους συναντήσουμε κάπου


ακούστε αυτό:


http://www.tabakomusic.com/audio/ion%20%20mp3.mp3

κι αναζητείστε την σχετική σελίδα τους

όποιος μπορεί να βοηθήσει λέγοντάς μου με ποιό τρόπο φορτώνω ενα μουσικό αρχείο ωστε ν' ακουγεται με την εισοδο στο μπλόγκ η σε καποιο πόστ και θέλει, ας αφήσει ενα σχόλιο με οδηγίες

1/26/2008

TΩ ΑΝΩΝΥΜΩ





γιά τους Ανώνυμους Τρυφερούς....

1/22/2008

Νοσταλγός καπνός


Και στη Γαλλία γενικεύτηκε πρόσφατα η απαγόρευση του καπνίζειν.

«Εις την Γαλλίαν βεβαίως, που πια ένας Σαρκοζί την κυβερνά.
Ένας Σαρκοζί . Ένας γαμβρός!»


Γενικεύτηκε λοιπόν και στα μικρά-μικρά καφέ ακόμη, κι αμέσως άρχισαν οι φίλοι τις λεπτές τις συζητήσεις : Για την διανομή απαγορεύσεων κ ενδοτικοτήτων. Για τα μερίδια και τα μερίσματα των ομάδων: αν και που πρέπει -κι αν πρέπει κάπου-, να καπνίζουν οι καπνιστές. Για το αγαθό της δημόσιας υγείας κι αν επιτρέπεται η προστασία του να επιβάλλεται και πώς. Για την προστασία και τους τρόπους κατανομής της απολαβής των ατομικών δικαιωμάτων. Για τις αποχρώσεις της δημοκρατίας κι άλλα τέτοια που, σ’ έναν προδιατυπωμένο κόσμο -ως έτσι εκφραζόμενα- , φαντάζουν κουραφέξαλα και που συχνά τ’ ομολογώ μετέρχομαι κι εγώ ως γνήσιο η και νόθο τέκνο της Εσπερώπης ….


«Μα αληθινά σας λέω δεν σκέφτομαι την Δύση, μα αυτήν την άγρια φύση, πριν να την μετατρέψουν σ' άγρια Δύση»

Πάει βλέπεις και πολύς καιρός που ο καπνός μπήκε στα πακέτα κι απόλαυση δεν είναι. Που από ησυχαστική ηδονή και μυστική πνευματική επικοινωνία, έγινε ευτελής μαζική εξάρτηση κι αντί γι' απόλαυση ποταπή κραιπάλη.
Σκέφτομαι τους μεγάλους μας, που μας λείπουν τόσο, και τι θα ‘λεγαν ίσως για όλ’ αυτά τα χοντροκομμένα (μ’ ελάχιστες ασφαλώς και σίγουρα εύστοχες λέξεις).



Σκέφτομαι τον Νίκο Εγγονόπουλο που υπήρξε (με πολλούς σπουδαίους μας ακόμα) ένας θρυλικός, sans filtre, εκλεκτικιστής του καπνού!




Τέτοιους όρους, όρους απόλαυσης και ηδονής δεν τους γνωρίζει η αγορά. Αυτή ξέρει μόνο από χρήση και κατάχρηση.
Η αγορά μαζικοποιεί την απόλαυση και την ευτελίζει κατηγοριοποιώντας τρόπους και έθη κι επιβάλλοντας, -καν ήθη , καν συνήθειες-, μα φτηνές έξεις.
Η αγορά κατηγοριοποιεί τα πρόσωπα τα τσαλακώνει , τα λεκιάζει, τα στοιβάζει σε κατηγορίες αντιθέτων κουνώντας έπειτα μακιαβελικά την μπαγκέτα της για να διευθύνει την ατονική στριγκή της συμφωνία που δεν διακρίνει τις αποχρώσεις τις μουσικής που διαγιγνώσκει με βάσει το ισοζύγιο των δαπανών της και βαφτίζει αναλόγως την απολυταρχία της με ονόματα που μιλούν για δημοκρατία.


ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΣΤΕΡΙΑΣ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ


η πίπα από γιούσουρι
όπου θωπευτικά κρατώ
στα δάχτυλα
ταυτόχρονα με την άφταστη του καπνίσματος
την ηδονή
μού φέρνει έντονα και της θάλασσας
τη γοητεία
με τα αρμυρίκια και τα φύκια
της
τους άπατους βυθούς της
τους βαθυγάλανους
και τους κρυφούς
την απίθανη λαμπρότητα
των ψαριών
και των φυτώνε της

όμως
απ τα σαρκώδη λούλουδα της θάλασσας
προτιμάω πολύ περισσότερο
τα άνθη της στεριάς
τ’ αέρινα

για τά λουλούδια του κάμπου και των περβολιών
παθαίνομαι
και τα γνωρίζω καλά
ως τ’αγαπώ:
η αγάπη είναι ό μόνος τρόπος κάτι να γνωρίσουμε

γνωρίζω
λοιπόν
κάτι λουλούδια κόκκινα
που δεν θυμάμαι πώς τα λένε
και φυσικά δεν μπορώ και νάν τά πώ

και κάτι άλλα λουλούδια
υπέροχα μυστηριώδη
και κρυφά
γνωρίζω
όπου αυτά τά ξερω
τα ξέρω μάλιστα καλά
αλλά και που δεν κάνει διόλου ναν τα πώ

1/08/2008

Οι γιορτές τελείωσαν. Τά πολυκαταστήματα ξεστόλισαν.

Ώστε ελευθερα μπορώ να πώ πιά:

Καλή χρονιά αγαπημένοι κι αθώοι μου φίλοι!




ευχές απο καρδιάς με άρωμα απο την πιό αγαπημένη μου ίσως ταινία ....